Υπάρχει κανείς να ακούσει το τραγούδι ενός παιδιού από την Παλαιστίνη;

Εικόνες φρίκης!

''Στη Rafah καραβάνια προσφύγων σε απόγνωση εγκαταλείπουν τα σπίτια τους πάνω σε κάρα. Ένα χιλιοειδωμένο σενάριο. Οι Ισραηλινοί ρίχνουν βροχή προκηρύξεων εκφοβίζοντας έτσι τους Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και αφού πάντα κρατούν την υπόσχεσή τους οι βόμβες από τα αεροπλάνα δε σταματούν. Μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων δεν έχουν που να πάνε. Θα περάσουν ακόμα μια νύχτα παρακαλώντας να σωθούν αφού κανένας σε αυτό τον πλανήτη δεν φαίνεται να νοιάζεται για την ύπαρξή τους.
Ο φόρος αίματος είναι μέχρι τις 9/1/09 768 Παλαιστίνιοι, 3,129 τραυματίες, 219 νεκρά παιδιά. Τα σώματα των μικρών παιδιών είναι γαζωμένα από τις σφαίρες.Η τέλεια εκτέλεση!

Οι έγκυες γυναίκες μεταφέρονται εσπευσμένα στο νοσοκομείο(;) για πρόωρο τοκετό. Σαν να θέλει η φύση πρώρα να αντικαταστήσει τα νεκρά παιδιά.Η πρώτη κραυγή των νεογέννητων μπορεί για μια στιγμή να σκεπάσει τις βόμβες που πέφτουν ασταμάτητα.
Η Λειλά μέλος του ISM (Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης) ζήτησε από μερικά παιδιά να γράψουν τις εντυπώσεις τους για την τραγωδία που βιώνουν.
Εδώ μερικά αποσπάσματα για τη φρίκη του πολέμου όπως αυτά τη βλέπουν με τα αθώα τους μάτια.
Suzanne,15 ετών: "Η ζωή στη Γάζα είναι πολύ δύσκολη. Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τα πάντα. Δεν κοιμόμαστε, δεν πάμε στο σχολείο.'Έχουμε πολλά συναισθήματα, κάποιες φορές φοβόμαστε και ανησυχούμε γιατί τα αεροπλάνα και τα πλοία χτυπούν 24 ώρες ασταμάτητα. Μερικές φορές βαριόμαστε γιατί δεν έχουμε ρεύμα την ημέρα, και τη νύχτα το ρεύμα έρχεται για 4 ώρες, οπότε βλέπουμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Και βλέπουμε παιδιά και γυναίκες τραυματισμένους ή νεκρούς''

Fatma, 13 ετών: "Ήταν η πιο δύσκολη εβδομάδα στη ζωή μας. Την πρώτη ημέρα είμαστε στο σχολείο δίνοντας εξετάσεις, όταν άρχισαν οι εκρήξεις. Πολλοί μαθητές σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν και οι υπόλοιποι σίγουρα έχασαν ένα συγγενή ή γείτονα. Δεν έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, φαγητό, ψωμί. Τι μπορούμε να κάνουμε; Είναι οι Ισραηλινοί!όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο γιόρτασαν το νέο έτος. Εμείς γιορτάσαμε με διαφορετικό τρόπο.
Sara, 11 ετών: "Η Gaza είναι σε κατάσταση πολιορκίας,σαν μια μεγάλη φυλακή : χωρίς νερό, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Οι άνθρωποι φοβούνται, δεν κοιμούνται τη νύχτα και καθημερινά σκοτόνωνται περισσότεροι...
Darween, 8 ετών: " Είμαι παιδί της Παλαιστίνης, δεν θα εγκαταλείψω την πατρίδα μου όσο ακούω τους πυραύλους''
Από την άλλη πλευρά ένα ισραηλινό τηλεοπτικό κανάλι έδειχνε φεστιβάλ τραγουδιού, με ''γλάστρες '' και πυροτεχνήματα.
Εμείς επιστρέψαμε στη φρίκη μας όχι εκείνη της οθόνης αλλά των ασθενοφόρων.
Οι Ισραηλινοί έχουν κάθε δικαίωμα να γελούν και να διασκεδάζουν ενώ δολοφονούν ένα λαό.
Το μόνο που ζητούν οι Παλαιστίνιοι είναι να αξιωθούν ενός διαφορετικού θανάτου-λόγω γήρατος για παράδειγμα.''

Vittorio Arrigoni
Μέλος του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης
Γάζα 9 Ιανουαρίου 2009

-------------------------------------------------------------------------------------

Και τώρα ρωτάμε:
Τι γίνεται στην πόλη μας;
Τόσο παχύδερμοι γίναμε;
Δόθηκαν οι καρέκλες , κάθισαν αναπαυτικά οι τυχεροί.
Δεν υπάρχει κανείς - Βουλευτές, Νομάρχης, Δήμαρχος, Μητροπολίτης- να συγκινηθεί λίγο
να μας κινητοποιήσει να στείλουμε βοήθεια, χρήματα, ρούχα, φάρμακα;
Δεν υπάρχει κανείς;

ΥΓ: Μάθαμε πως σήμερα έχει δημοτικό συμβούλιο στην Κόρινθο. Με θέμα νέες καρέκλες με μισθό ή χωρίς. Θα υπάρξει κανείς να απαιτήσει έστω ένα ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου που να καταδικάζει την εισβολή των Ισραηλινών και να δεσμεύεται για αποστολή βοήθειας στη λωρίδα της Γάζας;
Για να δούμε τελικά που είναι το ανθρώπινο πρόσωπο της δημοτικής αρχής πέραν των μη αυξήσεων στα δημοτικά τέλη.