Κυρία μόνη και ανήσυχη.....

Γεια σας. Είμαι μία κυρία, ψηλή (όχι πολύ), ξανθιά (όχι πολύ), κοκέτα, λεπτή (όχι και πάρα πολύ), γεμάτη όμως με ανησυχίες και ερωτηματικά.
Για παράδειγμα.
Να, τις προάλλες ξύπνησα μέσα στον ύπνο μου, μούσκεμα στον ιδρώτα. Έβλεπα έναν εφιάλτη. Ήμουν λέει στην αγορά και περπατούσα με μεγάλη δυσκολία στο πλακόστρωτο του νέου πεζόδρομου, εκεί γωνία Κύπρου και Περιάνδρου/Πνευματικού (*), ξέρετε. [Να μην ξεχάσω το αστεράκι στο τέλος] Ξαφνικά, λέει, η ψηλοτάκουνη γόβα μου χώθηκε ανάμεσα σε δύο κυβόλιθους και άρχισα να πέφτω. Εκεί ξύπνησα! Προφανώς η συνέχεια θα ήταν ακατάλληλη για ανηλίκους. Τότε σκέφτηκα. Καλά κε Πνευματικέ μου, έχετε σκεφτεί τι πάτε να κάνετε; Α, όλα κι όλα. Μπορώ να δεχθώ τα πάντα από εσάς, ακόμα και τις γραβάτες σας, αυτό όμως με τους πεζοδρόμους, πάει πολύ! Πως θα κυκλοφορώ η γυναίκα στα καλντερίμια με την γόβα, το, το σινιέ συνολάκι μου και το ασορτί καροτσάκι για τα ψώνια; Σαν βάρκα θα πηγαίνω η άμοιρη. Πως θα κάνω με τα πόδια τόση απόσταση για να ψωνίσω στην Κολοκοτρώνη; Και που να δώσω ραντεβού να ‘ρθούνε να με πάρουνε με κοντζάμ αμάξι; Α αυτό δεν σας το είπα! Εγώ, κε Πνευματικέ μου, τώρα στις εκπτώσεις πήρα μία μερσεντές σε πολύ καλή τιμή. Αν θέλετε να σας πω, που και πόσο, αλλά αυτό είναι έτερο εκάτερο. Πως κε Πνευματικέ μου, θα την κατεβάσω στο κέντρο, μέσα στα μπάζα και τις μπουλντόζες, με τα έργα που ξεκινάτε; Πως; Έργα λέει. Θα βγουν, λέει, τα αυτοκίνητα από το κέντρο. Με τι θα κατέβω στο κέντρο κε Πνευματικέ μου, με το λεωφορείο; Με φαντάζεσαι την γυναίκα, φτιαγμένη σινιέ, να κρατιέμαι από την χειρολαβή. Ήμαρτον κε Πνευματικέ μου. Α, δεν θα τα πάμε καλά! Πως ξεκινάς κύριε τα έργα, χωρίς να έχεις φτιάξει το γκαράζ του Θωμά; Το καθυστερείς πολύ. Αν ήταν ο Θωμάς, τώρα που το σκέπτομαι, θα το είχε τελειώσει. Θα είχε γκρεμίσει και την αγορά! Σε μια νύχτα! Όπως το Τουριστικό! Α, ο Θωμάς το είχε πει. Θα με θυμηθείτε, είχε πει. Να που τον θυμόμαστε. Η αλήθεια είναι, κε Πνευματικέ μου, ότι με τις γυναίκες δεν τα πάτε και πολύ καλά. Δεν μας σκέφτεστε καθόλου. Μπερδεύεστε. Τέλος. Μήπως να το ξανασκεφτείτε; Κατερίνα, (η του φίλου) πες του και εσύ κάτι. Εκλογές έρχονται! Και είμαστε και πολλές!
Προ ημερών, η φίλη μου η Τούλα, έρχεται και μου λέει. Τα’ μαθες, θα κάνουμε γήπεδα τένις στην Κόρινθο! Το πρότεινε ο Τ. Λούμπας! Και μπάντμιντον! Άλλο και τούτο. Για να αθλούνται, λέει, οι νέοι. Με αυτό το τελευταίο έχω ένα πρόβλημα, αλλά θα το ξεπεράσω. Είχα πάει και στο Εκάλη τένις κλαμπ, να γραφτώ, αλλά δεν με γράψανε. Μήπως τώρα να γραφτώ στο κλαμπ του Λούμπα! Με το τένις έχω ακόμα ένα πρόβλημα. Το μίνι λευκό φουστάκι! Αυτό το έχετε σκεφτεί κε Λούμπα μου; Μήπως να συμπεριλάβετε στην πρόταση σας, την υποχρεωτική χρήση λευκού κολάν, για τις γυναίκες, για να μην φαίνονται οι όποιες ατέλειες; Όχι για μένα! Γενικά μιλάω! Στην περίπτωση αυτή θα γραφτώ και εγώ και η φίλη μου η Τούλα και πολλές άλλες φίλες μας! Χαμός θα γίνει κε Λούμπα μας. Θα γραφτούμε και στο μπάντμιντον, με τους ίδιους όρους. Μπράβο σας πάντως, αυτές είναι προτάσεις επιπέδου! Είναι και αθλητικός τύπος, ο τύπος. Τα ‘μαθα εγώ. Σκιέρ το χειμώνα, ιστιοπλόος το καλοκαίρι. Άντε και γαλαζοπέτραδο δακτυλίδι! Για το καλό της πόλης!

Όταν βλέπω τον Κ. Γιώτη στην τηλεόραση, με πιάνει, να, μία ταραχή. Τι θα κάνει αυτός ο άρχοντας! Θα κατέβει; Δεν θα κατέβει;
Ανησυχώ βρε παιδί μου. Τέτοιο παράστημα. Τέτοιο στυλ. Να πάει χαμένο; Δεν το έχει αποφασίσει, λέει, και έχω μια αγωνία!
Τώρα που έρχεται καλοκαίρι, μου είπαν, ότι δεν θα υπάρχει καρπούζι για καρπούζ(ης) στην Κόρινθο. Θα τα φάει όλα ο Κώστας, λένε! Πρόσεχε Κώστα μου! Το καρπούζι φουσκώνει! Είναι και διουρητικό!

Τώρα τελευταία, που είχα κατέβει στο πεζόδρομο, είδα τον Κασίμη και μου έδωσε ένα φυλλάδιο. Μου χαμογέλασε μάλιστα. Πρώτη φορά τον είδα να χαμογελάει και πολύ μου άρεσε! Λοιπόν την Κίνηση, την πάω, που είπε και ο Χριστόδουλος. Αυτό που δεν πάω, είναι τις γυναίκες της! Χάθηκε ο κόσμος να φορέσουν, ένα συνολάκι, ένα τακουνάκι, κάτι τέλος πάντων; Να φτιάξουν λίγο το μαλλάκι; Που πάτε έτσι κυρίες μου και βγαίνετε και φωτογραφίες με αυτό το κουκλί τον Κασίμη; Δεν βλέπετε τηλεόραση;

Την Κασιμάτη και την Τζένη, δεν τις βλέπετε; Κοκέτες! Όλο γλύκα, ιδίως όταν μιλάνε με τον Πνευματικό. Πολύ τις πάω!
Αυτόν που δεν πάω από τους δημοσιογράφους είναι τον Λάμπρου. Όχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί λυπάμαι την φουκαριάρα την γυναίκα του. Μου είπανε, λέει, ότι αυτός τα βράδια, κοιμάται αγκαλιά με μία σφήκα, με μούρη Πνευματικού! Τώρα τι είναι αυτό ακριβώς δεν ξέρω, αλλά να κοιμάται ο άντρας σου με μια σφήκα με τέτοια μούρη, πάει πολύ. Δεν συμφωνείτε;

Εγώ κύριε Κωστάρα μου, με την ιστορία δεν τα πήγαινα καθόλου καλά. Από το σχολείο. Όμως εσείς μου αρέσετε, γιατί είστε μοντέρνος! Καλέ τι ιδέα, πρωτοποριακή, που είχατε για την αγορά! Ένα Mall, που θα πουλάει ψάρια και ψαρονέφρια! Αυτό δεν το σκέφτηκαν ούτε και αυτοί του Mall, στο Μαρούσι! Μπράβο και πάλι μπράβο σας. Πάντως θα ρωτήσω να μάθω για σάς.

Κε Φωτιάδη μου από τότε που είπατε για το οικολογικό πάρκο, με προβληματίσατε! Είμαι, βλέπετε και οικολόγα! Απλά, να, το πεδίο βολής μου πέφτει λίγο μακριά. Να το φέρουμε λίγο πιο κοντά; Εδώ Δαμασκηνού και Κολοκοτρώνη, γίνεται;

Τώρα που είπα για οικολόγους, θυμήθηκα τον Σπινθάκη! Δεν τον χάνω με τίποτα! Αυτός ο συνδυασμός, άσπρο-μαύρο, γράφει πολύ στο γυαλί! Σαν, η τσικουδιά στην Κρήτη! Πολύ με εκφράζει ο τύπος! Έχω όμως ένα πρόβλημα κε Σπινθάκη μου. Μια κυρία, τις προάλλες, στο κομμωτήριο, έλεγε ότι πριν τις εκλογές θα μοιράσετε τσάντες ανακύκλωσης. Αυτές τις μπλε, που έχουν και στην Κηφισιά! κε Σπινθάκη μου, αυτό με ενδιαφέρει! Να μου το πείτε έγκαιρα, να στείλω την Τούλα να πάρει δυο!
Η Τούλα θα πάει με το ποδήλατο. Είναι και στους ποδηλάτες. Εγώ πάλι όχι. Όχι γιατί δεν θέλω αλλά γιατί δεν τα πάω καλά με την ισορροπία. Σωματική τε και πνευματική!
Μήπως έχω τρελαθεί με όλα αυτά;

Μία (και η πιο καλή(!)) από τους Απέναντι!

Α! το αστεράκι. Μία πρόταση δική μας. Κατά δική μας! Μετά, τα έργα, να μετονομαστεί η Περιάνδρου, σε Περιάνδρου-Πνευματικού, προς τιμή των δύο μοναδικών Κορινθίων που έκαναν έργο!

Άντε γειά!