Περί Πολυτεχνείου 36 χρόνια μετά

Για κάποιους η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι μια «άγνωστη» επέτειος, ενώ για άλλους ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα «… που μάλλον γιορτάζει .. κάτι…»!

Η συλλογική μνήμη, με το πέρασμα του χρόνου και την εξοργιστική παραμόρφωση των 3ήμερων εκδηλώσεων, εξασθενεί όλο και περισσότερο.
 Αποτέλεσμα; Το Πολυτεχνείο να αποτελεί απλά μία ευκαιρία για ταραχές, αντιεξουσιαστικών ομάδων, όπου οι «γνωστοί – άγνωστοι κουκουλοφόροι» σπάνε μαγαζιά, καίνε αυτοκίνητα, σε ένα παιχνίδι με τις πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις.
Ίσως και να είναι έτσι, για τους νεογιάπιδες (έστω και των 700 ευρώ) νεολαίους που παρέλαβαν την ηλικιακή σκυτάλη και για τους οποίους η γενιά του Πολυτεχνείου, φέρει αποκλειστικά την ευθύνη, ως παιδιά της.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η μεγαλειώδης αυτή γενιά του Πολυτεχνείου, δημιούργησε ή άφησε να δημιουργηθεί, η σημερινή κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, με την δράση η (περισσότερο) την αδράνεια της, σε όλη την μεταπολιτευτική περίοδο έως και σήμερα.
Υπερεκτίμηση δυνάμεων ή αλλοτρίωση (τελικά εύκολη) από το σύστημα; Τι συνέβη; Να ένα ερώτημα για τον ιστορικό του μέλλοντος.
Ότι όμως και να συνέβη, όπως και να συνέβη, το Πολυτεχνείο δεν παύει και δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί ιστορικό ορόσημο στην πορεία αυτής της χώρας.
Το Πολυτεχνείο δεν παύει και δεν θα πάψει ποτέ να είναι το πιο πλούσιο σε κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα, γεγονός των σύγχρονων χρόνων.
Μηνύματα αντάξια της ιστορικής κληρονομιάς των παγκόσμιων δημοκρατικών αξιών.
Τέλος το Πολυτεχνείο δεν παύει να αποτελεί, για όσους το έζησαν ( με τον οποιοδήποτε τρόπο), ανεξίτηλο σημάδι και βίωμα ανεκτίμητης αξίας.
Το Πολυτεχνείο, για όσους το έζησαν, αποτελεί κάτι που δύσκολα εξηγείται, δύσκολα ερμηνεύεται, εύκολα όμως αναγνωρίζεται από την (όποια) ιδιαιτερότητα και κυρίως από την προσφορά του.
Οι λέξεις προσφορά, ανιδιοτελής προσφορά, είναι οι μόνες ίσως λέξεις που μπορούν να δώσουν ένα κάποιο επεξηγηματικό νόημα στα γεγονότα του Νοέμβρη του ’73.
Τιμή, αιώνια τιμή, σε όσους έδωσαν την ζωή τους… τότε..!

Οι Απέναντι

ΥΓ. Είναι γνωστό ότι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου πήραν ενεργό μέρος και κάποιοι επώνυμοι, σήμερα, Κορίνθιοι η σεμνότητα των οποίων τους διατηρεί στην ανωνυμία! Γνωρίζουμε ότι θα ήθελαν να παραμείνουν ανώνυμοι, θεωρούμε όμως υποχρέωση των αρχών αυτής της πόλης (‘‘προοδευτικών’’ τε και συντηρητικών), όπως και των Πανεπιστημιακών (λόγω αντικειμένου), την ανεύρεση τους και την απόδοση σε αυτούς των τιμών που τους πρέπει.
Δεν το έχουν ανάγκη. Εμείς και οι νεότεροι το έχουμε! Δυστυχώς όμως οι αξίες σε αυτή τη πόλη χάνονται κάπου ανάμεσα σε πεζοδρομήσεις, υπόγεια γκαράζ, διοικητήρια και εκλογές πρυτανικών αρχών. Δυστυχώς!


Και μια προσθήκη από εμάς της Κορινθίων Βίος και Πολιτεία ΕΔΩ