Το Κορινθιακό αλαλούμ

Με την απόδοση στήριξης του Πασόκ στον Π.Τατούλη συμπληρώθηκε μεν το εκλογικό σκηνικό, άνοιξαν όμως οι ασκοί του Αιόλου. Αναγκαστικές παλίρροιες και υποχρεωτικά δυνητικά κύματα ανακάτεψαν τον Κορινθιακό έως τα βάθη του. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο η υποψηφιότητα Δέδε ως αντί-περιφερειάρχη προσπαθεί να δώσει ένα πράσινο πασοκικό χρώμα. Η στήριξη όμως του Τατούλη προϋποθέτει και την επιλογή υποψηφίων από τον χώρο της δεξιάς και όχι μόνο μιας και το Λαός στηρίζει Τατούλη (με αντίστοιχες, φανταζόμαστε, απαιτήσεις) γεγονός που δεν μπορεί ρεαλιστικά να αγνοηθεί. Αναγκαστικά λοιπόν το ψηφοδέλτιο Δέδε πρέπει να είναι ένα ψηφοδέλτιο ετερόκλητο, ψηφοδέλτιο ισορροπιών. Και αυτό προκαλεί αντιδράσεις, τριγμούς, διαμαρτυρίες, δηλώσεις, ταραχή. Όλα αυτά δε σε ένα φόντο εμφανέστατης ένδειας στην συμμετοχή πασοκικών στελεχών με προσωπικότητα, σοβαρότητα και αξία.

Οι προτάσεις του (εποφθαλμιούντος την άτυπη θέση του πελοποννησιάρχη) Π. Μπεγλίτη περιλαμβάνει ονόματα από τον χώρο του Πασοκ που τουλάχιστον προκαλούν γέλια!

Ο ΑΝΥΕΘΑ και δεν μπορεί και δεν θέλει να βρει στελέχη για να πλαισιώσει το ψηφοδέλτιο Δέδε. Δεν μπορεί, με δεδομένη την μικρή δεξαμενή του τοπικού Πασόκ και την εκ παραλλήλου ανάγκη για στελέχωση και του άλλου αδύναμου κρίκου που λέγεται Α. Πνευματικός. Δεν θέλει, γιατί μια πιθανή εκλογική επιτυχία Δέδε, αυτόματα δημιουργεί ένα σκληρό αγκάθι με βουλευτικές πλέον βλέψεις και αυτό είναι πρόβλημα, άρα πρέπει ο Δέδες να κοντύνει. Να κερδίσει μεν, οριακά όμως για να μη πάρουν τα μυαλά του αέρα και με πολιτικό προσωπικό που να μην του επιτρέπει να αποδώσει και να πετύχει. Για αυτό και η σαβούρα. Για αυτό και οι δηλώσεις ότι δεν βγαίνει με το Λαός στο ίδιο μπαλκόνι. Προσωπική πολιτική του ΑΝΥΕΘΑ (γνωστή και εύκολα αναγνωρίσιμη πλέον), σε αντίθεση με τους δύο άλλους βουλευτές του Πασοκ που κρατούν, πολύ σωστά, μια πιο ισορροπημένη και σεμνή στάση.

Η πιθανή και φημολογούμενη συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο Δέδε κάποιων εκ των νομαρχιακών συμβούλων του Ταγαρά όπως και των Παπαφωτίου και Λούμπα, πέραν των ρητορικών επιχειρημάτων για διείσδυση στον αντίπαλο χώρο, προκαλούν φυγόκεντρες δυνάμεις στο εκλογικό σώμα αλλά και τραγελαφικές καταστάσεις. Το να κάνουν πλέον δεξιοί υποψήφιοι τα γλυκά μάτια σε αριστερούς ψηφοφόρους είναι τουλάχιστον αστείο και το μόνο που προκαλεί είναι λύπη. Λύπη και προβληματισμό. Πόσες άραγε ψήφους μπορούν να φέρουν στον Δέδε οι προαναφερόμενοι; 200; 300; 500; σε ένα σύνολο 100 χιλιάδων περίπου; Και πόσες ψήφοι θα χαθούν από την συμμετοχή τους;

Ο παραπάνω συλλογισμός αναδεικνύει την ¨αναγκαιότητα¨ των συντεταγμένων ψήφων του Λαός. Για αυτό και η δήλωση περί μπαλκονιών είναι τουλάχιστον ανεδαφική για να μη πούμε εκ του πονηρού.

Οι Τατούλης και Δέδες, πολύ σοφά, κρατούν κλειστό ακόμα το πλάνο των κινήσεων τους. Η ρήξη τους όμως με τον ΑΝΥΕΘΑ, μοιάζει αναπότρεπτη.

Ο Κορινθιακός φουρτούνιασε και δεν ξέρουμε η φουρτούνα τι θα βγάλει, παρόλο που και στον απέναντι χώρο, αυτόν της Νέας Δημοκρατίας, τα μποφόρια καλά κρατούν.

Η επανάκαμψη Ταγαρά, με τον γνωστό θεατρικό τρόπο που δεν ξεγέλασε κανέναν δεξιό Κορίνθιο, μαζί με μόλις το ¼ των νομαρχιακών του συντρόφων – συμβούλων, δεν μοιάζει να αποτελεί αντίπαλο δέος ή τουλάχιστον υπολογίσιμο αρκετά. Οι Δράκος και Ταγαράς δεν μπορούν να συνεγείρουν τον πολύ-διασπασμένο χώρο της δεξιάς και η υποψηφιότητα Τατούλη, όπως και να είναι, προκαλεί αλληθωρισμούς.

Το αλαλούμ αυτό ανάγει πλέον τον Νομό σε ειδική εκλογική περίπτωση, άξια για στοίχημα*. Η μικροπολιτική αυτή ομφαλοσκόπηση σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία πολιτικής είναι η δυσοίωνη, δυστυχώς, διαπίστωση για το μέλλον αυτού του τόπου. Για το μέλλον των παιδιών μας.

Κρίμα Καλλικράτηηη!

Οι Απέναντι

[(*) εμείς πάντως, για να είμαστε σίγουροι, θα στοιχηματίσουμε υπέρ της αποχής του άκυρου και του λευκού]