'Ακουσε μάτια μου....

Ποιός είμαι εγώ;
Εγώ είμαι εσύ και ότι θάθελες να είσαι εσύ.
Μοίρα στον ήλιο δεν έχω.
Ένα σκατό μισθό έχω που άλλοτε τον παίρνω ολόκληρο και άλλοτε κουτσουρεμένο.
Η κρίση δεν μου άλλαξε τίποτα.
Πάντα σε κρίση έζησα, στο τσίμα-τσίμα.
Δεν είχα ποτέ αρκετά λεφτά να βγαίνω, να ντύνομαι ακριβά, να έχω σούπερ αυτοκίνητο, να έχω σπιταρώνα - στης μάνας μου το  μικρό σπιτάκι ζώ ακόμα-
Δεν έχω κόμπλεξ απέναντί σου και τις επιδείξεις σου.
Ποτέ δε συχνάζω στα μέρη σου και δεν έχω κουβέντες μαζί σου.
Το ρημάδι τούτο, το ιντερνέτ μου δίνει μια ευκαιρία.
Να λέω του κεφαλιού μου τα πουλιά που τιτιβίζουνε στη γλώσσα τους.
Να λέω και να ξαναλέω ελεύθερα με τα φιλαράκια μου αυτά που σκέφτομαι.
Αλλά για να τα λέω πρέπει να σκέφτομαι.
Και σκέφτομαι αυτά που  εσύ φοβάσαι να σκεφτείς.
Γιατί εσύ έχεις φόβο μη χάσεις τα χτήματα του, τ' αγαθά σου.
Εγώ δεν έχω να χάσω. Τι να φοβηθώ; Τους φίλους μου φοβάμαι μη χάσω.Τους δικούς μου τους έχασα.
Είπα να μαζεύω κανένα φράγκο για την κηδεία μου - θέλω να με κάψουν και στοιχίζει- τώρα δε  γίνεται με την παραπάνω κρίση.
Μάτια μου, εγώ μάζεψα ανεμώνες απέναντι στο βουνό.
Εσύ ξέρεις τι είναι οι ανεμώνες;
Μάτια μου, αγόρασα ένα βιβλίο από το υστέρημα.'Ενα βιβλίο που ήθελα για δικό μου και όχι της βιβλιοθήκης.
Εσύ διαβάζεις;
Μάτια μου, έρχεται πανσέληνος;
Το πήρες χαμπάρι;
Αχ μάτια μου , έχω πολλά που δεν έχεις.
Δεν τα αγόρασα ούτε τα πουλάω.Τα μοιράζομαι  με όσους αγαπώ γιατί κοιτάμε ίδια.
Εμείς κοιμόμαστε στα ίδια μαξιλάρια.
Αχ μάτια μου.
Κάνε ένα κλικ πως ή ανάρτηση είναι ''για πέταμα''
'Ετσι θα πάρεις λίγη χαρά, πριν τρομάξεις.
Αν θέλεις να με βρείς, θα σου έχω ανεμώνες για το βάζο σου, έλα στη δημοτική βιβλιοθήκη απόγευμα πριν κατέβει το βράδι.
Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε στο δήμο μας.

Π.