Δεν είναι η πρώτη φορά που διάφοροι πολιτικοί οργανισμοί στην Αριστερά, εκμεταλλεύονται ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και προβλήματα για πρόσκαιρες ή και μακροπρόθεσμες «κοινωνικές κατακτήσεις» που θα την βοηθήσουν εκλογικά. Χρόνια τώρα αυτό αποτελεί πολιτική πρακτική. Τώρα το πώς συνδυάζεται η (πολιτική) εκμετάλλευση με την αριστερή ιδεολογία, θυμίζει τον καλόγερο που βαφτίζει το κοτόπουλο ψάρι εν μέσω νηστείας. Να σημειωθεί ακόμα ότι το, όσο ποιο μικρός είσαι τόσο μεγαλύτερη φασαρία πρέπει να κάνεις, είναι μια άλλη, προσφιλής επίσης, πολιτική πρακτική.
Αυτό συμβαίνει κατά κόρον στις μέρες μας και με τον απειλούμενο με συρρίκνωση και κατακερματισμό ΣΥΡΙΖΑ και με το ΚΚΕ. Αυτοί οι Ηρακλειδείς (φρουροί) του Στέμματος της παραπολιτικής όσο ποιο πολύ αισθάνονται ανασφαλείς και όσο ποιο μικρότεροι γίνονται, εφαρμόζουν αυτό το είδος πολιτικής όλο και ποιο εντονότερα. Πρόσφατο παράδειγμα η περιπέτεια των 250 μεταναστών του νεοκλασικού της Πατησίων αλλά και οι αποδοκιμασίες του Θ. Πάγκαλου στο Παρίσι που όλοι θαυμάσαμε στην TV.
Και ενώ το ΚΚΕ κάνει την πάπια για το θέμα, οι ευαίσθητοι αυτοί άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν για αναίσθητους όλους όσους δεν συναινούν στη απόδοση άδειας παραμονής, παράνομα όπως προκύπτει από την εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Οι ανεύθυνοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ακόμα διευκρινίσει επαρκώς το πώς οργανώθηκαν οι μετανάστες της Κρήτης σε ομάδα, ποιος τους έβαλε στο πλοίο, ποιος πλήρωσε τον βαρκάρη για την μεταφορά τους στον Πειραιά και ποιος τους έβαλε μέσα στην Νομική. Εδώ κάνουν και αυτοί την πάπια. Και αφού έγινε ο ντόρος και οι μετανάστες μεταφέρθηκαν στο κτίριο της Πατησίων με τα χίλια ζόρια, τι κάνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ; Χρησιμοποιεί τον νεανικό παρορμητισμό της φοιτητικής του νεολαίας και από υπερασπιστής γίνεται κατήγορος -με βαρύτατη μάλιστα φρασεολογία πεζοδρομίου- της κυβέρνησης και του Θ. Πάγκαλου, για ένα θέμα που γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να λυθεί με τον τρόπο που προτείνει γιατί έτσι θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου για τους χιλιάδες άλλους μετανάστες που υπάρχουν στην χώρα.
Στην πραγματικότητα τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ενδιαφέρει η λύση του θέματος των μεταναστών αλλά ο ντόρος! Γιατί αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πιο ευαίσθητος με το θέμα θα μπορούσε για παράδειγμα να προτείνει να πληρώνει το κόμμα (που τόσα εκατομμύρια ευρώ παίρνει από τον κρατικό κορβανά)το ενοίκιο των 60.000 ευρώ για την χρήση του κτιρίου. Έτσι και πολιτική υπευθυνότητα θα έδειχνε και θα χτύπαγε την ευαίσθητη χορδή της καρδιάς όλων μας. Για να μην πούμε αυτό που λέει και ο απλός κοσμάκης, να βρεί 250 στελέχη του να φιλοξενήσουν ο καθένας στο σπίτι του από ένα μετανάστη. Η ευαισθησία μας όμως φτάνει μέχρι την άκρη της τσέπης μας και την πόρτα του σπιτιού μας. Όχι και μέσα!
Θα μπορούσε ακόμα χρησιμοποιώντας τα στελέχη του να οργανώσει με νομικούς τρόπους την επίλυση του προβλήματος όχι μόνο για αυτούς τους συγκεκριμένους μετανάστες αλλά και για άλλες κατηγορίες μεταναστών. Αλλά που!
Αντ’ αυτού -πατώντας κυριολεκτικά επάνω τους και περιμένοντας κάποιος από αυτούς να πεθάνει- οργανώνει «αυθόρμητες» φοιτητικές αντιδράσεις και μάλιστα στο εξωτερικό, με στόχο την κυβέρνηση και τα στελέχη της.
Ο Θ. Πάγκαλος είναι μια αμφιλεγόμενη πολιτική προσωπικότητα. Έχει φανατικούς φίλους και φανατικούς εχθρούς. Εμείς δεν συμπεριλαμβανόμαστε ούτε στους μεν ούτε στους δε. Είμαστε πιο κοντά στους αμφισβητίες παρά στους φίλους του. Δεν μπορούμε όμως να αμφισβητήσουμε ότι ο Θ. Πάγκαλος έχει και μια αριστερή διαδρομή και ένα θεσμικό τίτλο. Τα φοιτητάκια του Παρισιού τι έχουν; Ή είμαστε δημοκράτες (όπου όλοι χωρούν) ή όχι. Ή είμαστε αριστεροί ή όχι. Με το να χρησιμοποιούμε μεθόδους αποδοκιμασίας και προσωπικής υποτίμησης που παραπέμπουν σε μεθόδους ολοκληρωτικών πολιτικών καθεστώτων, δύο πράγματα επιτυγχάνουμε. Την απαξίωση της Αριστεράς στο σύνολό της και την απαξίωση του πολιτικού μας συστήματος. Και αυτό το τελευταίο είναι πολύ επικίνδυνο με δεδομένο ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολλαπλώς και δικαίως βαλλομένου πολιτικού συστήματος. Αντί να ωθεί τους φοιτητές να βρίζουν θα μπορούσε και πρέπει να ωθεί την σπουδάζουσα νεολαία και τον κόσμο τους γενικότερα στην διαμόρφωση προτάσεων και επιλογών για την αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος και την έξοδο με αριστερό, κοινωνικό, προσανατολισμό από την κρίση, πάνω σε ρεαλιστικές, ευρωπαϊκές βάσεις. Τώρα τους έχει ανάγκη ο κόσμος, να σταθούν υπεύθυνα δίπλα του και όχι να επαναλαμβάνουν τις παλαιότερες ανοησίες και τα λάθη τους. Έχουν και αυτοί ευθύνη για την σημερινή κατάντια αυτού του τόπου. Δυστυχώς.
Οι Απέναντι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου