Αλέκος Παναγούλης
Σκοτώθηκε ανήμερα Πρωτομαγιάς του 1976
Απόστολος Σάντας- Μας άφησε χτες. Το επίσημο κράτος θυμήθηκε την προσφορά του μόλις 40 χρόνια μετά!!!! (το 1981)
Από το αρχείο της ΕΡΤ (ευτυχώς που το κράτησαν) ΔΕΙΤΕ
Κόκκινο...
Πάθος,ορμή,αγώνας,αυτοθυσία, πίστη, ελπίδα,φωτιά στα μάτια, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Τώρα, γεμίσαμε αναιμικούς κακομοίρηδες λιμοκοντόρους της πολιτικής, χωρίς λίγο κόκκινο ντροπής στα μάγουλα.
Κόκκινε Αλέκο και Κόκκινε Απόστολε
Προσπαθούμε να τιμούμε τη μνήμη σας με τη ζωή μας και τη στάση μας σε μια πατρίδα που πεθαίνει και αυτή.Στο σχολείο της γενιάς μας δεν μας είπαν για σας.Τα μάθαμε μόνοι μας.
Σήμερα σύσσωμη η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία εξέφρασε (υποκριτική ) οδύνη για το θάνατο του Α. Σάντα.
Δεν έκανε όμως τίποτα για να του μοιάσει λίγο στο μικρό του νυχάκι.
Καλό μήνα
Μάθετε να κοκκινίζετε συμπατριώτες
Ο Μάης προβλέπεται κατακκόκινος
2 σχόλια:
Ευτυχώς που «κάποιοι» θυμούνται ακόμα! Ευτυχώς που μας θυμίσατε τον Παναγούλη. Και μαζί με την θλιβερή θύμιση μας ήλθαν στο μυαλό και κάτι παραλειπόμενα – ερωτήματα, γιατί στην Ελλάδα, ξεχνάμε !
- Αλήθεια ο Κορίνθιος Στέφας τι έγινε; Ήταν τελικά ο υπεύθυνος της σύγκρουσης; Ήταν πράκτορας της τότε ΚΥΠ ή όποιας άλλης κυπ; Ποιος τελικά ήταν ο ρόλος του;
- Γνωρίζετε ότι η Κόρινθος έχει αρνητική αναφορά σε βιβλίο σχετικό με τον Παναγούλη της κας Οριάνα Φαλάτσι, η οποία επισκέφτηκε τότε την πόλη, με ερωτήματα και υποθέσεις που ποτέ δεν απαντήθηκαν;
- Γνωρίζετε ότι υπάρχει ακόμα, τόσα χρόνια μετά, ένα τζίζ στο θέμα και δεν το πιάνουν ούτε αναφέρονται καν οι δημοσιογραφάρες της πόλης αλλά και της Αθήνας;
Γιατί άραγε;
Το πιάνουν όμως τα μπλόγκ, όπως και το δικό σας και αυτό κάτι λέει!
Για τον κ.Σάντα τι να πούμε. Η Ελλάδα πάντα πληγώνει τα παιδιά της!
Αγαπητέ κύριε,
Είμαστε μικρότεροι σε ηλικία για να ξέρουμε τόσες λεπτομέρειες.Τα μάθαμε και τα διαβάζουμε.Αν έχετε και άλλες πληροφορίες ευχαρίστως να τις δημοσίεύσουμε.
Αν ζούσε ο Παναγούλης πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα νομίζετε;Η σημερινή γενιά γνωριζει για τον Παναγούλη, τον Πλουμίδη, το Λαμπράκη, το Μπελογιάννη, την Παππα και τόσους άλλους. Σε λίγο θα ξεχάσει και τον Κολοκοτρώνη.
Δυστυχώς.
Εμείς είμαστε εδώ μήπως και γίνει τίποτε.
Δημοσίευση σχολίου