Τα φαντάσματα πάντα επιστρέφουν

                                                        Φωτογραφία  από το μέλλον.
                 Οι αγκαλιές τα φιλιά και οι βραβεύσεις είναι πολύ της μόδας ,τελευταία,  στο δημαρχείο.
                 Προφορικά η βράβευση έγινε. Μένει το τελετουργικό.

Χρόνια τώρα την πολιτική ζωή της πόλης στοιχειώνει η παρουσία του πρώην δημάρχου Θωμά Θωμαϊδη. Με συνεντεύξεις στα καφέ της πόλης, με αμφιλεγόμενες δηλώσεις, κράμα μιας πολύκροτης πορείας στα κοινά, ο Θ.Θ. διατηρήθηκε στο προσκήνιο πολύ περισσότερο από όσο η ετυμηγορία των συμπολιτών του, του επέτρεπε. Ακόμα και σήμερα και μετά από κάποιο μεγάλο θα λέγαμε διάστημα από τις τελευταίες εκλογές και την συμπαράταξη του στο πλευρό του Αλέκου Πνευματικού, αποκορύφωμα της πολιτικής του εμπειρίας, ασκεί αδιάλειπτα το δικαίωμα του να παραμένει στο προσκήνειο με την συμμετοχή του στο συνέδριο της Ντόρας.

 

Τα πολιτικά του χνάρια μοιάζει να ακολουθεί πιστά και ο αντικαταστάτης του στο Δημοτικό Συμβούλιο και αρχηγός, έστω και για δύο χρόνια, στην Ένωση Κορινθίων, Παναγιώτης Λούμπας. Τα χνάρια ξεκινούσαν από την αντιπολίτευση στον Α. Πνευματικό και έφταναν στην πλήρη σύμπλευση. Πλήρης η κωλοτούμπα!

Ο κ. Παναγιώτης Λούμπας, ή μάλλον το πολιτικό του φάντασμα επέστρεψε, όχι πολύ μετά την πολιτική του συντριβή στις τελευταίες εκλογές, για να στοιχειώσει και πάλι την ζωή της πόλης.

Και αν για τον Θ.Θ. κάποιες δικαιολογίες υπάρχουν, για τον Παναγιώτη Λούμπα δεν υπάρχουν ώστε να αγνοεί αυτό ο λαός πολύ απλά του είπε : μας τελείωσες κ.Λούμπα.

Γιατί, όπως είναι γνωστό, όταν κάποιος πολιτικός δεν αντιλαμβάνεται το μήνυμα των ψηφοφόρων του, δεν αποδέχεται δηλαδή ότι οι θεατρινισμοί λόγων και έργων, οι εναγκαλισμοί και οι κολεγιές με διάφορους περίεργους του συστήματος και εκτός αυτού, οι πολιτικές παλινωδίες, και κυρίως η σε μηδέν χρόνο μετακινήσεις του στην πολιτική σκακιέρα, δείχνουν πολιτική (τουλάχιστον) ανωριμότητα, απίστευτου βαθμού. Δείχνουν πολιτικό άντρα που τον απασχολεί η με κάθε τρόπο και μέσο προσωπική του επιβίωση και όχι η όποια προσφορά στον τόπο.

Και πολιτικούς που δεν έχουν την πολιτική αξιοπρέπεια να παραδεχθούν και να αποδεχθούν την ετυμηγορία της κοινωνίας έχουμε πάρα πολλούς, δυστυχώς, στην χώρα μας.

Γιατί, αν για παράδειγμα ήμασταν εμείς στην θέση του, ακόμα και η αποδοχή της αυτό-πρότασης (του, κατά πως λέει) για την θέση του συνηγόρου του δημότη από τον δήμαρχο, θα μας είχε προβληματίσει. Ρε, λες και να θέλει να μας «κάψει» οριστικά; Γιατί να μας δεχτεί τόσο εύκολα; Γιατί εμάς και όχι άλλον, ποιο κομματικό; Μας χρωστούσε κάτι ο Αλέκος; Όχι, ίσα ίσα το αντίθετο. Εμείς είμαστε που χρωστάμε στον δήμαρχο (την κα Φαρμάκη και την Νομαρχιακή του Πασοκ) 2.450 από τους 2.500 περίπου ψήφους που πήραμε σε όλο τον Νομό.

Η πρωτιά στα τηλεοπτικά συγχαρητήρια (Αλέκο μου συγχαρητήρια / σ’ ευχαριστώ δικέ μου) το βράδυ των εκλογών, δεν ήταν αρκετά για να ξεπληρώσουν μία τέτοια οφειλή. Αν δε θυμηθούμε ότι, κατά παλαιότερη δήλωση του, ο δήμαρχος κρατάει μυστικά για εμάς, που αν τα έβγαζε δεν θα μας ξέπλενε τίποτα, το χρέος μας αυξάνει. Έτσι θα σκεφτόμασταν.

Και δεν θα ήταν δείγμα πολιτικής μας ρηχότητας αν δεν υπολογίζαμε ότι αυτές τις παραμέτρους μπορεί να τις σκεφτεί άνετα και εύκολα ο οποιοσδήποτε πολίτης και να θεωρηθεί υποβολιμαία η υποψηφιότητα μας;

Η θέση του συνηγόρου του πολίτη, από τη φύσης της, εμπεριέχει σύγκρουση του συνηγόρου με την δημοτική αρχή προς όφελος του πολίτη.

Ποιος λοιπόν πολίτης θα πίστευε ότι «ο Αλέκο μου», με τόσα «χρέη», θα συγκρουόταν ποτέ με τον «δικέ μου», προς όφελος του;

Ο Παναγιώτης Λούμπας μοιάζει, τα παραπάνω, να μην τα έχει σκεφτεί καθόλου. Και αντί να μην τολμήσει να το επιχειρήσει καν, τον είδαμε και πάλι να κάνει το δικό του σόου στο Δημοτικό Συμβούλιο προ ημερών και στα μπλόγκς πρόσφατα με απαντήσεις στην άρνηση της Κίνησης στο απονενοημένο του εγχείρημα. Δεν πέρασε, φαίνεται, τίποτα από το πολιτικό μυαλό του Παναγιώτη Λούμπα ή και αν πέρασε κάτι, αυτό σβήστηκε γρήγορα από το τσουνάμι της φιλοδοξίας, να παραμείνει στο προσκήνιο πάση θυσία.

Και να, η επ’ αμοιβή μάλιστα, ευκαιρία! Και να. Το φάντασμα επανήλθε!

Επανήλθε, για λίγο όμως, μιας και το ασημένιο καρφί της μη εκλογής του θα σημάνει το οριστικό τέλος. Το καρφί της εκλογής, αν αυτή  γίνει τελικά, ποτέ δεν ξέρει κανείς πόσες μετακινήσεις θέσεων θα υπάρξουν ακόμα, θα σημάνει μεγάλη ευθύνη και έκθεση απέναντι σε όσους πολίτες θα έχουν απαιτήσεις από το ρόλο του.

Τάκη, δεν υπάρχεις !!! ( κατά τη νέα φράση της αργκό)  Και πριν και μετά από σένα, το χάος!

Οι  Απέναντι (εντελώς)


ΥΓ.Πολλά από τα παραπάνω τα ακούμε   από επίσημα στόματα που  όμως δεν τολμούν να τα πουν δημόσια γιατί παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.