Το Κίτρινο Ποτάμι

Είναι γνωστό σε όσους από εμάς ανεβαίνουμε Αθήνα ότι η Πρωτεύουσα είναι μια άλλη πόλη όταν απεργούν τα ταξί. Η διαφορά στην κυκλοφορία και τις μετακινήσεις είναι τόσο εμφανής, όταν λείπουν τα 18.000(!) κίτρινα οχήματα, που πολλοί Αθηναίοι εύχονται να κρατήσει η απεργία τους κατά το δυνατόν περισσότερο.  Και είναι οξύμωρο αυτό αν σκεφτεί κανείς ότι το ταξί ως μέσο μαζικής μεταφοράς σκοπό έχει να καλύψει τα κενά των άλλων, κύριων, μέσων αστικής μετακίνησης. Είναι προφανές ότι ο ρόλος των ταξί από βοηθητικός έγινε πρωταγωνιστικός και πολύ σύντονα δυναστικά μονοπωλιακός. Και αυτό γιατί με μια σειρά από νομοθετήματα –απόρροια της ολοένα αυξανόμενης δυναμικής του κλάδου- η πολιτική εξουσία δημιούργησε, κυρίως για λόγους εκλογικής πελατείας, αυτό το έκτρωμα που λέγεται κίτρινο ποτάμι. Στην διάρκεια των τελευταίων 60 χρόνων, η άδεια ταξί απετέλεσε πρωτεύον ρουσφέτι για κάθε πολιτικό, ενώ για τους τυχερούς, τρόπο επένδυσης χρημάτων που απέφεραν πολλά εύκολα και καθημερινά έσοδα, με ελάχιστα έξοδα! Τα οχήματα έκαναν χιλιάδες χιλιόμετρα χωρίς σέρβις. Οι απασχολούμενοι σε αυτό οδηγοί με περίπου 12ωρη απασχόληση αμείβονταν με 500 – 600 ευρώ  μισθό .. αν γουστάριζαν. Ο χαρακτηρισμός «ταξιτζής – ο βασιλιάς του δρόμου» χαρακτήριζε εύστοχα και τον τρόπο οδήγησης (έξω από κάθε κανόνα ΚΟΚ και με απόλυτη ασυλία από την Τροχαία) και την απαράδεκτη συμπεριφορά  και το θράσος των οδηγών. Το επάγγελμα ταξιτζής έγινε συνώνυμο μιας ιδιότυπης τσαμπουκαλοπαράνομης επαγγελματικής τάξης που πέρα από το ότι δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις για το ψωμάκι των παιδιών τους ρε γαμώ το.

Να θυμηθούμε την συμπεριφορά του κλάδου στην περίπτωση του χρώματος των ταξί που ανάγκασε τον Κουτσόγιωργα τότε να ανακηρύξει ως κίτρινο χρώμα, ότι χρώμα ήθελαν οι ταξιτζήδες;

Να θυμηθούμε το θέμα της πετρελαιοκίνησης που τους εξαίρεσε από τον γενικό νόμο που απαγόρευε την κίνηση με πετρέλαιο στα μεγάλα αστικά κέντρα, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα με νέφος; Ποιος δεν θυμάται τον μαύρο καπνό που έβγαζαν, χρόνια και χρόνια τα ταξί στην αλλαγή από 1^η σε 2^η ταχύτητα.

Να θυμηθούμε τις διαδηλώσεις με τις κατσαρόλες και τα γυναικόπαιδα όταν ζητούσαν να μην εκδίδουν αποδείξεις για τα κόμιστρα που τόλμησε να τους ζητήσεις ένας υπουργός;

Να θυμηθούμε τις διπλές – τριπλές – πολλαπλές αφορολόγητες / μαύρες μισθώσεις; Τις απίστευτες χρεώσεις κυρίως σε τουρίστες αλλά και σε εμάς τους επαρχιώτες πελάτες; Ποτέ για την ίδια διαδρομή δεν πληρώσαμε το ίδιο κόμιστρο! Όποιον έπιαναν Κώτσο του έπαιρναν όσα ήθελαν.

Τέλος, να μην ξεχάσουμε την απίστευτη ποιότητα των συζητήσεων, κυρίως πολιτικού περιεχομένου, κατά την διάρκεια της διαδρομής. Η πολιτική διαφώτιση και προπαγάνδα, ανάλογα με την ισχύουσα πολιτική κατάσταση και τις κομματικές εκλογικές υποσχέσεις, ήταν αναγκαία και μάλιστα πληρωμένη από τον πελάτη.   Είναι γνωστές πάμπολλες ιστορίες για κατέβασμα πελάτη ύστερα από έντονη πολιτική διαφωνία ή το πώς τα 5,00 ευρώ για τον τουρίστα γινόταν ως εκ θαύματος 50 ευρώ με έκπτωση!

Ο κλάδος με την ανοχή της πολιτείας και τις κομματικές θωπείες έγινε ρυθμιστής της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου, έγινε μονοπωλιακό μπλόκ που αδιαφορούσε πλήρως για τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς του στο κοινωνικό σύνολο αλλά και τους παρεμφερείς κλάδους. Κανείς δεν μπορούσε να τα βάλει μαζί τους. Έκαναν ότι ήθελαν και η στρέβλωση που δημιούργησαν στον τόπο είναι τεράστια. Στρέβλωση που για να την ισιώσουμε, πρέπει να την πληρώσουμε! Ναι, μη σαν κάνει εντύπωση. Αυτή την στιγμή προβληματικές και προς πώληση εταιρείες είναι, ο ΟΣΕ, οι αστικές συγκοινωνίες, η ΕΒΟ και τα ΚΤΕΛ. Όλες αυτές οι εταιρείες έχουν άμεση σχέση με την γιγάντωση του κλάδου των ταξί. Σε όλη την Ευρώπη, στον Κόσμο θα λέγαμε, οι πολίτες κυκλοφορούν με τα τρένα, τα τράμ και τις αστικές και υπεραστικές συγκοινωνίες. Εδώ κυκλοφορούμε με το ανταγωνιστικό σε αυτά ταξί. Αστικές, υπεραστικές ακόμα και εμπορικές μετακινήσεις γίνονται με ταξί. Και φυσικά οι υπόλοιποι κλάδοι υπολειτουργούν επί σειρά ετών, με παθητικό και περιμένουν την κρατική ενίσχυση. Γίνονται προβληματικές και τώρα με το μνημόνιο πωλούνται. Αναλογιστείτε μόνο πόσοι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, τις αστικές συγκοινωνίες, την βιομηχανία οχημάτων κλπ θα απολυθούν και θα μείνουν χωρίς δουλειά από την στρέβλωση του κίτρινου ποταμιού.  

Αυτού του ποταμιού, που σήμερα αδιαφορεί για το πλήγμα που επιφέρει στον τουρισμό και τον κοσμάκη που ζει από αυτόν.

Αυτού του ποταμιού, που με τις κινητοποιήσεις του και την προσπάθεια να διατηρήσει αλώβητα τα προνόμια του, απειλεί όλη την κοινωνία με πρόσθετα μέτρα και φόρους. Δυστυχώς η κάθε δυσλειτουργία αποτιμάται πλέον σε χρήμα που θα κληθούμε να πληρώσουμε όλοι μας από αυτά που δεν έχουμε.

Να ευχηθούμε η αποχή τους να κρατήσει για πάντα ;;

 

Οι Απέναντι