Έχουμε ΚΑΙ Ευρωεκλογές, μη το ξεχνάτε!

Κανένας ψύχραιμος αναλυτής δεν μπορεί να μη σημειώσει ότι έργο της μεταπολίτευσης είναι σταδιακή απαγκίστρωση του εκλογικού σώματος από την μεταπολεμική, μονοδιάστατη σχεδόν έκφραση του υπέρ του συντηρητικού χώρου.

Η εναλλαγή στην εξουσία «αντιπάλων» πολιτικών κομμάτων, ο διπολισμός με τα υπέρ του και τα κατά του σε συνδυασμό με το άνοιγμα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες των πολιτών, έδωσαν στον απλό Έλληνα την δυνατότητα να απενοχοποιηθεί ως προς την πολιτική του έκφραση ψηφίζοντας όχι κατά το δοκούν της εκάστοτε εξουσίας αλλά κατά την δική του συνείδηση.

Δεν θα ισχυριστούμε ότι αυτή η ελευθερία είχε και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Δεν θα ισχυριστούμε, εκ του αποτελέσματος, ότι ορθή ήταν η κάθε μέχρι τώρα επιλογή. Είμαστε της άποψης ότι ανάλογα με τα δεδομένα, τις προοπτικές και εν μέρει και τις επιλογές που δινόντουσαν κάθε φορά στον απλό ψηφοφόρο … πάλι καλά. Ξεκινώντας από το «Καραμανλής ή τανκς» φτάσαμε στην «αλλαγή» του ’81 και από το «λεφτά υπάρχουν» στην συγκυβέρνηση τρόικας και των Σαμαρά & Βενιζέλου.

Οι εκλογές της 25ης Μαΐου  είναι άλλη μία περίπτωση που η εικόνα είναι τόσο θολή που προβληματίζει και πρέπει να προβληματίσει ιδιαίτερα τον κάθε ψηφοφόρο. Φρόντισε βλέπετε για αυτό η κάθε λογίς εξουσία προσδοκώντας σε δικά της οφέλη.

 Ίσως από οικονομικής απόψεως και στο χάλι που βρισκόμαστε να ήταν λογικό να συνδεθούν οι ευρωεκλογές με τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Ο συνδυασμός όμως τριών διαφορετικών φορέων σε μία εκλογική αναμέτρηση θα μπορούσε να θεωρηθεί άνετα και ως συνειδητά εσκεμμένο μπλέξιμο που μπορεί να αλλοιώσει το όποιο αποτέλεσμα.

Θα ξεχωρίσουμε λοιπόν τα πράγματα και θα τα αναλύσουμε ένα προς ένα.

Εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.

Ο προβληματισμός για αυτή την εκλογή είναι άγνωστο τοπίο (για άλλη μία φορά) για τον απλό Έλληνα. Από το ποιες είναι οι ευρωπαϊκές πολιτικές παρατάξεις και τι πρεσβεύει η κάθε μία. Από το ποιους έχει επικεφαλής έως το πώς και γιατί εντάσσονται στις παρατάξεις τους τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, είναι και θα παραμείνουν άγνωστα γιατί απλούστατα δεν γίνεται καμία μα καμία συζήτηση για αυτά. Οι προοπτικές της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας στην οποία ανήκουμε καλώς ή κακώς, επικαλύπτονται από το ποιος θα βγει δήμαρχος ή περιφερειακός σύμβουλος. 

Να γνωρίζει άραγε κάποιος τι πιθανότητες έχει ο Τσίπρας να εκλεγεί στην θέση στην οποία στοχεύει και στο ποια αλήθεια είναι αυτή η θέση; Δεν νομίζουμε.

Όμως τόσο η εκλογή του Τσίπρα στην θέση του επικεφαλής ευρωπαϊκής παράταξης είναι σημαντική όσο και οι οπτικές γωνίες για το μέλλον της Ευρώπης των άλλων παρατάξεων (Λαϊκού κόμματος (Μέρκελ), Σοσιαλιστών, Ευρωσκεπτικιστών κλπ) μας αφορούν άμεσα. Και μας αφορούν όχι μόνο για το για ποια Ευρώπη, όχι μόνο για το αν θα μείνουμε στην Ένωση αλλά ακόμα και στην αντίθετη περίπτωση. 

Το Τατούλης ή Βουδούρης δεν πρέπει να μας εμποδίσει να δούμε τι γίνεται δίπλα μας στον ευρωπαϊκό νότο (Ιταλία Ισπανία Πορτογαλία) και τι προοιωνίζει η επικράτηση των συντηρητικών πολιτικών του Βορρά. Πρέπει να μας προβληματίσει το ναι ή το όχι στις πολιτικές που μας κατάντησαν πειραματόζωο παγκόσμιας εμβέλειας. Πρέπει να μας προετοιμάσει η πιθανότητα επικράτησης των τοπικών γιέσμεν σε αντίθεση με την στάχτη των 500 ευρώ που μας ρίχνουν, γιατί να μας πουν ανοιχτά τι ακόμα μας περιμένει μη το ελπίζετε.

Πρέπει να το ψάξουμε έξω από τα δικά μας διαπλεκόμενα ΜΜΕ και κυρίως της τηλεόρασης, το τι θα απογίνουμε και το τι λένε οι άλλοι, οι έξω από εδώ, για εμάς και την τύχη μας. Το διαδίκτυο είναι μία καλή λύση και πάντως περισσότερο αξιόπιστο από τα διάφορα «περισκόπια» με τις  δημοσκοπικές αναλύσεις για Παπούα με το κόκαλο στην μύτη [δεν έχουμε τίποτα με τους Παπούα, προς θεού].

Η τύχη μας, η τύχη των παιδιών μας για τα επόμενα 15, 20 χρόνια, η αξιοπρέπεια μας, η οικονομική μας κατάσταση, περνάει μέσα από τους διαδρόμους του Ευρωκοινοβουλίου. Εκεί ποιους θα στείλουμε έχει σημασία για το δικό μας αύριο ως χώρα, ως λαός, ως πολίτες και ως δημότες. 

Ούτε ο Τατούλης, ούτε ο Πνευματικός, ούτε κανένας άλλος θα μπορέσει να κάνει κάτι αν η οσφυοκάμπτουσα  συγκυβέρνηση και οι ευρωπαίοι ινστρούκτορες της, συνεχίσουν –με την έγκριση μας- το «έργο» τους και η αριστερά δεν αρθεί στο ύψος των απαιτήσεων και των περιστάσεων.

Οι τοπικές και περιφερειακές εκλογές.

Αφορούν το σπίτι μας, την γειτονιά μας. Εκεί μπορούμε να τσακωθούμε για το ποιος μπορεί να είναι ο καλύτερος. Να τσακωθούμε όμως χωρίς να μπερδευτούμε στο ποιος είναι τι και γιατί και τι αντιπροσωπεύει. Μη βάλουμε τρία πόδια σε ένα παπούτσι. Απλά και με ξεκάθαρο μυαλό.

Έχοντας κατά νου ότι αυτοί διαχειρίζονται πολλά χρήματα, δικά μας χρήματα και πολλές φορές με λάθος και προκλητικό τρόπο.

Οι Απέναντι