Το Σαββατοκύριακο ήμουνα στο χωριό μου και διάβαζα αμέριμνος.
Στο βιβλίο μέσα είχα ξεχάσει ένα μικρό ποιήμα ιαπωνο-κινεζικού τύπου του Χ.Γιανακόπουλου
Αργοσέρνεται
ένας γυμνοσάλιαγκας
στο καφενείο
Μέσα σε τόσα πόδια
πώς ελπίζει να σωθεί;
Στο όνειρό μου τον είδα .Του έπαιρνα συνέντευξη στην κορυφή ενός βουνού Ιδού ένα κομμάτι της συνέντευξης που θυμάμαι:
Ε: Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Α: Είμαι ερμαφρόδιτο ζώον.Προσπαθώ να βγάλω και να απλώσω αρκετή βλέννα για να μπορέσω να γονιμοποιήσω. Είμαι μια αποικία αμοιβάδων, αλλά κινούμαι σαν ένας οργανισμός.
Ε: Ποιός είναι ο εχθρός σου;
Α: Η έλλειψη βλέννας. Την παράγω αδιάκοπα. Αν μου την ξεράνεις τότε πεθαίνω. 'Αλλος εχθρός μου
είναι τα χελιδόνια που γι' αυτά είμαι ο καλύτερος μεζές.
Ε: Με τι τρέφεσαι;
Α:Με ότι τρυφερό και μαλακό βρω.Είμαι αδήφαγο ζώο.
Ε: Πότε βγαίνεις;
Α: Πάντα με τη βροχή.
Ε: Μα καλά, πώς ανέβηκες στην κορυφή του βουνού, ενώ δεν έχεις πόδια;
Α: Έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά μου!
Ε: Ποιό αρχαίο ρητό σου αρέσει;
Α:"Γυμνοί γαρ ήλθομεν οι πάντες, γυμνοί και απελευσόμεθα"
Θα ήθελα η συνέντευξη να είναι συμμετοχική. Όποιος θέλει μπορεί να τη συνεχίσει.
Κάντε μου τη χάρη όμως να ακολουθήστε το πνεύμα του Αίσωπου μέσα στα σχόλια.
Εκείνο του αετού με το γυμνοσιάλαγκα
Ο Χαμπέρης
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου