Αν δεχθούμε ότι οι δημόσιες επιλογές μιας κοινωνίας αντιπροσωπεύουν την κλίμακα των αξιών της, ένδειξη του κοινωνικοπολιτικού επιπέδου και της ποιότητας της, τότε, εξετάζοντας την ιστορική διαδρομή της πόλης της Κορίνθου τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, θα διαπιστώσουμε δυστυχώς μία καθοδική πορεία.
Έχουμε αρκετές φορές αναφερθεί, στην μεγάλη επίδραση της κεντρικής πολιτικής σκηνής στη τοπική, ή οποία «ανάγκασε» τις κοινωνικές επιλογές σ’ αυτή την φθίνουσα πορεία. Αποκορύφωμα –πιστεύουμε- οι επιλογές των τελευταίων εντεκάμισι χρόνων. Στην καθοριστική αυτή περίοδο φάνηκε ο πάτος του βαρελιού. Φάνηκε το επίπεδο διοικούντων και παρατρεχάμενων. Φάνηκε η αποστασιοποίηση της κοινωνίας από τα πολιτικά δρώμενα δίπλα στην πόρτα της, άμεση και διαχρονική επιδίωξη του συστήματος εξουσίας. Φάνηκε η κρίση αξιών που έντεχνα μέσω της ισοπέδωσης επιδιώχθηκε. Φάνηκε η έλλειψη αντιδράσεων, ακόμα και στα αυτονόητα (όπως πχ. αύξηση δημοτικών τελών, σκουπίδια), διακαής πόθος των διοικούντων. Φάνηκε καθαρά ότι η έντεχνα μπολιασμένη αυτή αρρώστια έχει προσβάλει, εδώ και χρόνια, σε μεγάλο βαθμό τον κοινωνικό ιστό. Φάνηκε όταν στην ζαλάδα του πυρετού και στην έξαρση της αρρώστιας, φτάσαμε το 2006 στην εκλογή Πνευματικού.
Δεν μπορεί να υπάρξει άλλη εξήγηση.
Η Κορινθιακή κοινωνία είναι βαθειά άρρωστη.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά ούτε η εκλογή ούτε η ανοχή σε ένα τέτοιο δήμαρχο. Δεν το χωράει υγιής νους ανθρώπου, ο πρώτος πολίτης μιας τέτοιας μεγάλης, με όλη την σημασία της λέξης, πόλης να είναι αυτός ο … αλαζόνας / μονολιθικός / αυταρχικός / συγκεντρωτικός / οξύθυμος / ευέξαπτος / αγενής / βάρβαρος / τρελός / γαμπρός(!) … τύπος. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί, δεν είναι δικοί μας. Τους αλιεύσαμε σε προηγούμενο τεύχος της Σφήκας, σε ειδικό άρθρο που είχε , ειδικά για τον χαρακτήρα του Πνευματικού. Εκεί που λίγο ως πολύ μας βγήκε και αντιστασιακός με αμπέχονο και γαμπρός! Ένας αντιστασιακός γαμπρός που δεν τον θέλει η συντηρητική οικογένεια της νύφης. Τα ακατανόμαστα (ας τολμήσει ντε) συμφέροντα, σε αντιπαράθεση με τον … αντιστασιακό Δον Κιχώτη!
Τόοοση κωλοτούμπα για να ξεχάσουμε ότι μιλάμε για αυτόν τον συγκεκριμένο γαμπρό, που κατέβηκε από το χουργιό, για να κάνει τον δήμο μας τσιφλίκι του και την πόλη έρμαιο στις ορέξεις του. Αυτόν που με το γνωστό υφάκι, κάνει το άσπρο μαύρο, την τρίχα τριχιά, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και μας κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια μας. Αυτόν που ως άλλος πολιτικός κομισάριος, ανήμερα της εθνικής γιορτής ξέχασε, ότι ως δήμαρχος, θα πρέπει να μιλήσει για το 1821 και μας «μόρφωσε» με ιστορικές μπαρούφες και ανοησίες περί κρίσης και περί αγώνων υπό την αιγίδα του Πασοκ… ως άλλος υπουργός ή βουλευτής! Αυτόν που κατάφερε να μας χωρίσει, ως κοινωνία, σε φίλους (του) και εχθρούς της πόλης (του). Πήξαμε στα σκουπίδια κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Εμείς σαν κοινωνία δεν είχαμε ποτέ τέτοιου είδους προβλήματα ούτε και στην περίοδο της μεγάλης κομματικοποίησης του 70/80.
Με το Πασοκ έχουν εκλεγεί και άλλοι δήμαρχοι. Μπορεί να διαφωνούσες μαζί τους σε πολλά, ήταν όμως Κύριοι. Αυτόν, το Πασοκ που τον βρήκε; Τώρα ή εκεί στο Πασοκ όλοι είναι της ίδια συνομοταξίας ή έχουν πάθει ομαδική παράκρουση (όλων των κομματικών στελεχών συμπεριλαμβανομένων που λέει ο δήμαρχος πως τον βρήκαν δεν τους βρήκε) και εξακολουθούν να τον υποστηρίζουν ή στην καλύτερη περίπτωση να σιωπούν.
Μάλλον όλοι έχουμε πάθει ομαδική παράκρουση και έχουν μειωθεί ακόμα και οι κλασσικές κορινθιακές μας αντιδράσεις. Αυτές που κυριολεκτικά έτρεμε ο κάθε ιδιόρρυθμος.
Όμως σε κάθε αρρώστια, για την ίαση της, σημαντικό ρόλο παίζουν τα αντισώματα.
Και τα (κορινθιακά) αντισώματα υπάρχουν.
Μέσα μας. Και ο καιρός πλησιάζει. Για να δούμε πόσα αντισώματα έχουμε τελικά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου