Τώρα κλαις γιατί κλαις κυρία μου;

Κυρία μου, (που λέει και ο Λαζόπουλος)

Τώρα γιατί τσιρίζεις για τα σχολεία του Καλλικράτη;
Γιατί φωνάζεις που θα κλείσουν ;
Τι έκανες για να μην κλείσουν;
Τότε που η βενζίνη ήταν πιό φτηνή εσύ και άλλες δεν πηγαίνατε τα παιδιά στην Κόρινθο με   ψεύτικες βεβαιώσεις  πους έδινε ποιός; Με την κούρσα  για να κάνετε εντύπωση;
'Οταν είχατε σχολεία και δασκάλους στα χωριά, σνομπάρατε και σας έφταιγαν οι δάσκαλοι, τα Αλβανόπουλα, τα τσιγγανόπουλα και η μύτη της δασκάλας.
Αφού λοιπόν μπορούσατε  να στέλνετε τα παιδιά σε άλλα πιό χάι σχολεία, το κάνατε.
Πουλάγατε και μούρη.
Και σας βοηθούσαν ΟΛΟΙ: νομάρχες, δήμαρχοι, η ΔΕΗ, και το κακό συναπάντημα.
Πριν κλείσουν τα σχολεία έπρεπε να τα είχατε σκεφτεί  όλα καλύτερα.
Το σχολείο στο χωριό δίνει ζωή και χτίζει το μέλλον του χωριού.
Το σχολείο έπρεπε να διατηρείται ζωντανό στον κάθε  τόπο σας.
'Επρεπε να  έχετε κάνει συνελεύσεις  και να αποφασίζατε  να το στηρίξετε το κάθε σχολείο σας.
Δεν το κάνατε. Τώρα λοιπόν  έρχονται οι συνέπειες. Και τα σχολεία κλείνουν αφού δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και τη βιωσιμότητά τους.
Μην κλαις  και μη λυπάσαι  λοιπόν.
'Ισως να πρέπει να μάθεις να στηρίζεις τον τόπο σου, επιτέλους.
Σε αυτή τη χώρα, όπου για όλα φταίει το κράτος  και ποτέ εμείς  πρέπει να μάθουμε  ότι οι αποφάσεις μας και οι πράξεις μας δεν είναι της βδομάδας. Έχουν ορίζοντα  μακρυνό και γυρίζουν κατά πάνω μας.Πάντα επιστρέφουν. Σε όλες τις περιπτώσεις.
Και κυρία μου απάντησέ μας στο εξής:
Πως γίνεται και την ώρα του σχολάσματος στο σχολείο του κέντρου  στα Περιβολάκια, να γίνεται χαμός από αυτοκίνητα που παραλαμβάνουν παιδιά, ενώ υποτίθεται πως το σχολείο είναι για τις γειτονιές γύρω από το κέντρο που δεν χρειάζεται καθόλου αυτοκίνητο;
Οι κρίκοι της αλυσίδας είναι πολλοί. Αρχίζουν από τον παιδικό σταθμό και  φτάνουν στα λύκεια.
Το ξέρετε όλοι , αλλά τώρα σας έπιασε το επαναστατικό ενώ ήσαστε μια ζωή υποτελείς στα μικροσυμφέροντα.
Τώρα,  κυρία μου , για πες καμιά ιδέα αληθινή...
Στο είχε πει... θα σου φύγει.
Αποχαιρέτα το λοιπόν που φεύγει.....

Το σχολείο να ζει  στον τόπο του αλλά  χωρίς  τις  λουμπινιές του παραγοντισμού.
Οι λουμπινιές ρημάξανε τους τόπους  αλλά οι ''παράγοντες''  είναι στη θέση τους και πουλάνε αέρα. Και τους χειροκροτάτε ακόμα.

Αυτά υπογράφουμε εμείς και εμείς