Είναι κοινή διαπίστωση ότι αν παρακολουθήσει κανείς μια οποιαδήποτε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, φεύγει με ανάμικτα συναισθήματα, όχι και τόσο ευχάριστα. Λίγο το κλίμα που επικρατεί, λίγο το ύφος των συζητήσεων ή η ποιότητα και το επίπεδο ανταλλαγής των πολιτικών επιχειρημάτων –ιδίως όταν υπάρχει διαφωνία- σου αφήνει πάντα μια ξινόπικρη γεύση στο στόμα.
Ένα χρόνο τώρα και κάτι μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, οι συνεδριάσεις του νέου Δημοτικού Συμβουλίου, χαρακτηρίζονται επιπλέον και από μία αίσθηση κόπωσης. Η όποια ανανέωση του πολιτικού προσωπικού του Δ.Σ., δυστυχώς δεν έδωσε μία νέα πνοή, έναν άλλον αέρα, μια άλλη ποιότητα στο σώμα. Γρήγορα πάρα πολύ γρήγορα η όποια μετεκλογική δυναμική, παλαιών αλλά κυρίως των νέων Δημοτικών Συμβούλων θάφτηκε κάτω από την τυπολατρία και την γραφειοκρατία.
Με μαεστρία θα λέγαμε ο Πρόεδρος του Δ.Σ. κατάφερε να καταπνίξει κάτω από όγκους χαρτιού κάθε προσπάθεια άρθρωσης μιας άλλης πολιτικής από όπου και αν προερχόταν, ακόμα και αν αυτή παρουσιαζόταν με δυναμικό τρόπο, όπως στην περίπτωση των παρεμβάσεων της Πλατείας Περιβολάκια.
Από την άλλη ο Καλλικράτης, πρόσθεσε μία σειρά από νέες υποχρεώσεις και διαδικασίες που κατέληξαν σε άλυτα προβλήματα και που απλά, σύμφωνα με την γνωστή παλαιοκομματική τακτική, καθυστέρησαν απίστευτα ή μετατέθηκαν για το απώτερο μέλλον. Οι περιπτώσεις της απογραφής των συνεννοούμενων δήμων, της συνένωσης των υπηρεσιών και του Συνηγόρου του Δημότη είναι οι πιο χαρακτηριστικές.
Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, κυρίως οι νέοι, αποδείχθηκε τώρα ότι δυστυχώς δεν είχαν διαβάσει καν τον Καλλικράτη και δεν ήξεραν, ούτε και ξέρουν, πως πρέπει να κινηθούν στα πλαίσια του για να συμμετάσχουν ενεργά σε επιτροπές και συμβούλια, να κάνουν προτάσεις και να παράξουν πολιτική.
Κάνουν, ακριβώς το αντίθετο από αυτό που οι καιροί απαιτούν. ΤΙΠΟΤΑ. Και απόδειξη του ΤΙΠΟΤΑ είναι το Κοινωνικό Παντοπωλείο, το Κοινωνικό Φαρμακείο και Ιατρείο που καρκινοβατούν στα χέρια των θεσμικών, για να μην μιλήσουμε για την συζήτηση για το χαράτσι και την ΔΕΗ που ποτέ δεν έγινε γιατί θα αναγκαζόταν η Δημοτική Αρχή να κόψει ή να μειώσει δημοτικά τέλη και δεν την συνέφερε. Η κρίση που μαστίζει τους δημότες και η όποια βοήθεια που πιθανόν θα μπορούσαν να βρουν από τον Δήμο, δεν συγκινεί δυστυχώς κανέναν. Ούτε την μείζονα ούτε και την ελάσσονα αντιπολίτευση, για λόγους έστω και μόνο αντιπολίτευσης, βρε αδελφέ. Και η Πόλη Μπροστά του κ. Γιώτη και η Κίνηση Πολιτών της μετά Κασίμη εποχής, απλά ακολουθούν τη Δημοτική Αρχή και πολιτεύονται ανάλογα με τι φέιγ βολάν πετιέται από το μπαλκόνι του Δημάρχου. Δράση καμία. Ατζέντα, τι είναι αυτό; Παραγωγή πολιτικής, βρε δε βαριέσαι, δε βαριέσαι αδελφέ.
Και που καταλήγει όλο αυτό; Σε Δημοτικά Συμβούλια που περνάνε απογραφές και προϋπολογισμοί που ούτε οι συμπαθείς Παπούα θα δέχονταν. Σε τεχνικά προγράμματα, όργια αναθέσεων και υπερτιμολογήσεων και σε πεντοχίλιαρα και δεκαχίλιαρα που μοιράζονται αφειδώς σε ημετέρους για να μαζέψουν χόρτα και να κάνουν σάντουιτς των 25 ευρώ έκαστον.
Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης, είναι το μότο αυτού του Δημοτικού Συμβουλίου. Και η κούραση είναι εμφανής τόσο στον Δήμαρχο όσο και στο σύνολο των Συμβούλων, μερικοί εκ των οποίων σκέπτονται μάλιστα να παραιτηθούν από θεσμικές θέσεις επειδή –μετά τις περικοπές- δεν τους φτάνει ο μισθός τους!
Κούραση σε μία περίοδο που απαιτεί δράση και πρωτοβουλία. Αδιαφορία σε μια περίοδο που απαιτείται αλληλεγγύη. Συντηρητισμός σε μία περίοδο που απαιτούνται πρωτοπορίες. Ανικανότητα σε μία περίοδο που απαιτείται υπέρβαση δυνατοτήτων και αλτρουισμός.
Τι να περιμένει κανείς από ένα τέτοιο πολιτικό (τοπικό) σύστημα; Τίποτα! Ή μήπως την παραίτηση όλων –πλην Πνευματικού και Γιώτη, για τυπικούς λόγους- των Δημοτικών Συμβούλων και την αντικατάσταση τους από τους επιλαχόντες, μήπως και φυσήξει νέος αέρας στην Αίθουσα και φύγει αυτή η οσμή της μούχλας που κυριαρχεί.
Οι Απέναντι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου