Το σταυροδρόμι του Πασοκ

Για του παλιότερους από εμάς είναι χαραγμένη στο μυαλό μας η εικόνα της πρώτης μεταπολιτευτικής Βουλής όπου στο άκρο αριστερά, εκεί που σήμερα κάθεται η κα Παπαρήγα, καθόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ενίοτε με το γνωστό ζιβάγκο. Αν ακόμα ανακαλέσουμε στην μνήμη μας  την φρασεολογία και τα συνθήματα που περιέγραφαν τους άξονες της πολιτικής, η τοποθέτηση του Πασοκ στον χώρο της Αριστεράς δεν ήταν καθόλου τυχαία.

Στην συνέχεια το Πασοκ μετακινήθηκε προς το κέντρο και των εδράνων της Βουλής και του πολιτικού χώρου, καλύπτοντας τον χώρο της ευρύτερης κεντροαριστεράς. Έκτοτε η αναφορά στον χώρο της κεντροαριστεράς και ο χαρακτηρισμός ως μεγάλη δημοκρατική παράταξη, αποτελεί μόνιμη επωδό όλων των στελεχών του σε όποιο επίπεδο. Είναι όμως έτσι;

Στα τριάντα χρόνια, από το ’80 και έπειτα, η πολιτική φυσιογνωμία του Πασοκ πολιτικά κινήθηκε σε όλο το φάσμα της πολιτικής και υπέστη οβιδιακές αλλαγές και στον τρόπο άσκησης της εξουσίας και στην πολιτική επιχειρηματολογία αλλά και στην επάνδρωση του με στελέχη φίλα προσκείμενα με την εκάστοτε εφαρμοζόμενη πολιτική. Στην πολιτική όμως, όπως και στην ζωή, τα πάντα ρεί και ουδέν μένει, όπως πολύ σωστά είπε ο Ηράκλειτος. Ήταν φυσικό και το Πασοκ να ακολουθήσει αυτή την νομοτέλεια, η ευελιξία δε αυτή αποτελούσε και προσόν του χώρου σε αντίθεση με τους χώρους δεξιά και αριστερά του που παρέμειναν πολιτικά αγκιστρωμένοι στο 1918 και στο 1950.

Η εφαρμογή όμως σε κυβερνητικό μάλιστα επίπεδο, αυτής της ευελιξίας αλλοίωσε τα κύρια πολιτικά χαρακτηριστικά του και σιγά σιγά απομακρύνθηκε από την εκπροσώπηση του μικρομεσαίου κεντροαριστερού δημοκράτη. Το Πασοκ του ’93 φόρεσε γραβάτα. Στην συνέχεια, με τον Σημίτη, ευρωπαϊκό κοστούμι και μετά με τον ΓΑΠ απέκτησε λάπτοπ και καβάλησε ποδήλατο. Ο κύκλος έκλεισε και από το 13% του ζιβάγκο ξαναγυρίσαμε στο 13% του μεταμνημονιακού Πασοκ.

Ο νέος πρόεδρος του Πασοκ Ε. Βενιζέλος είπε : Αρχίζουμε. Δεν εξήγησε όμως τι ακριβώς αρχίζουμε. Και γιατί το αρχίζουμε. Και πως το αρχίζουμε.

Οι πρώτες του εσωκομματικές κινήσεις άρχισαν με την κατάργηση των οργάνων του κινήματος για να μην επιχειρηθεί καμία αμφισβήτηση και την παραδοχή ότι το Πασοκ είναι σάπιο. Οποίο ξεκίνημα! Όχι ότι δεν είναι έτσι, αλλά «η μεγάλη δημοκρατική παράταξη» μάλλον θα απομακρυνθεί και δεν θα ξεκινήσει, παρά θα επανακάμψει στο νέο αυτό αυταρχικό και αλαζονικό πολιτικό μόρφωμα που τύποις ονομάζεται Πασοκ. Ο κ. Βενιζέλος όσο και να προσπαθεί δεν μπορεί να συνεγείρει την κεντροαριστερή ψυχή του Κινήματος γιατί και Κίνημα δεν υπάρχει και τα εχέγγυα του ιδίου από την μέχρι τώρα πολιτική του διαδρομή δεν του το επιτρέπουν. Είναι πολύ πολύ νωρίς να ξεχάσει ο λαός την απόλυτη εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής πολιτικής από τον ίδιο, λίγες μόνο μέρες πρίν. Πώς να ξεχάσεις την νομιμοποίηση με «πράσινο» «κεντροαριστερό» πρόσημο το μνημόνιο και τις επιπτώσεις του στην καθημερινότητα μας;

Και να ήταν μόνο αυτό. Η επιλογή του να απολύσουμε ελεύθερα τα κομματικά σκυλιά με το νέο πρόσωπο, που να επιτίθενται πιο πολύ αριστερά γιατί με τους δεξιούς ίσως κληθούμε να ξανακυβερνήσουμε, δείχνει ξεκάθαρα ότι τα περί αριστερής ψυχής, σοσιαλισμού κλπ είναι απλά ψέματα. Το Πασοκ είναι πλέον ουρά της δεξιάς. Αυτό λέει η λογική ακόμα και του πιο παλιού του ψηφοφόρου. Αυτό λέει και ο κ.Λοβέρδος που «δεν αποκλείει» την πρόταση Μάνου και της Ντόρας για σύμπτυξη Πασόκ – ΝΔ – Δράση σε ένα κοινό φιλοευρωπαϊκό (sic) μέτωπο που θα εφαρμόσει τις επιταγές της Μέρκελ και του συχωρεμένου του Σαρκοζί.

Ένα σοβαρό Πασοκ, ένα αριστερό Πασοκ, μία μεγάλη δημοκρατική παράταξη, θα πρέπει κατ’ αρχήν να διεκδικήσει και πάλι την θέση του στην κεντροαριστερά στρίβοντας το τιμόνι αριστερά. Και, διαχωρίζοντας ξεκάθαρα την θέση του και από το παλιό Πασοκ και από την νεοδεξιά, να προσχωρήσει στην αριστερή διάθεση του λαού όπως αυτή εκφράστηκε στις τελευταίες εκλογές. Να καλύψει και πάλι τον χώρο στον οποίο επελαύνει αυτή την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ερώτημα είναι θα το κάνει ή θα συνθλιβεί ανάμεσα στην Σκύλα και την Χάρυβδη;

Οι Απέναντι