Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα...Τοπική Αυτοδιοίκηση

Κοινοτάρχης, Δήμαρχος. Κοινοτικό –Δημοτικό Κατάστημα. Α’ και Β’ βαθμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τοπικό Συμβούλιο. Περιφερειακό Συμβούλιο. Περιφερειακός Σύμβουλος. Περιφερειάρχης. Διεύθυνση Κοινωνικής Πολιτικής. Διεύθυνση Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής. Δημοτικά Ανταποδοτικά Τέλη. κλπ. κλπ. κλπ.

Εκπληκτικές λέξεις αριστοτεχνικά συνδυασμένες και αραδιασμένες, περιγράφουν εντυπωσιακά την δομή της τοπικής μας «αυτό» διοίκησης.

Λέξεις, τίτλοι, αξιώματα, που εμπλουτίζονται όσο περνούν τα χρόνια. Ποιος όμως μπορεί να ισχυριστεί ότι έχουν και ουσία και αντιστοιχία στην ποιότητα των προσφερομένων υπηρεσιών; Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η Τ.Α. είναι ένα μικρό μοντέλο της κεντρικής διοίκησης, πλασμένο καθ’ εικόνα και ομοίωση και ως εκ τούτου συνυπεύθυνο για την σημερινή κατάσταση της χώρας;

Σύμφωνα με τις επιταγές του Κράτους μας και προκειμένου να τονιστεί η βαρύνουσα σημασία του πρώτου και δεύτερου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης, οι εκλογές για την ανάδειξη των αρχόντων της γίνονται χωριστά από αυτές της κεντρικής διοίκησης και εξουσίας. Σύμφωνα με τις επανειλημμένες εξαγγελίες του κεντρικού πολιτικού συστήματος η τοπική αυτοδιοίκηση έχει και πρέπει να διατηρήσει τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα της.

 

Τι γίνεται όμως στην πράξη;

Εδώ και πολλά χρόνια – για να μη πούμε το βαρύγδουπο, ποτέ- δεν υπάρχουν αυτό-διοικητικές εκλογές, χωρίς άμεση εμπλοκή του πολιτικού συστήματος σε αυτές.  

Κάθε φορά, οι τοπικές εκλογές, αποτελούσαν τουλάχιστον τεστ αποδοχής ή απόρριψης της κυβερνητικής πολιτικής. Με τους πράσινους, μπλε, ροζ και κόκκινους δήμους ή νομαρχίες στο χάρτη. Κάθε φορά, οι τοπικές εκλογές, αποτελούσαν κριτήριο και δημοκοπικό εύρημα που καθόριζε την περαιτέρω στάση και στρατηγική των κομμάτων στην Βουλή. Κάθε φορά, οι τοπικές εκλογές, αποτελούν πεδίον δόξης λαμπρό για τις κομματικές οργανώσεις, την συσπείρωση τους και την αύξηση ή μείωση της επιρροής τους στους πολίτες. 

Πολίτες.

Και οι δημότες;

 Ο Δήμος;

Η τοπική διαχείριση και διευθέτηση των τοπικών προβλημάτων;

Α, αυτό είναι δευτερεύουσας σημασίας! Εξάλλου στον τόπο μας τα προβλήματα λύνονται ή δένονται από το πολιτικό σύστημα και την επιρροή – αποδοχή του εκάστοτε εκλεγμένου αυτό-διοικητικού από αυτό. Η πόλη μας έχει βαριά ιστορία και εμπειρία σε αυτή την πρακτική. Η χώρα τσακίστηκε στα βράχια από την εφαρμογή αυτής της λογικής στην πράξη.

 

Τα παθήματα, λέει ο λαός μας, γίνονται μαθήματα. Ο λαός μας όμως μάλλον μιλάει για άλλον λαό. Γιατί σε αυτό τον λαό, σε αυτό το πολιτικό του σύστημα που ο ίδιος ανδρώνει, αυτό δεν ισχύει. Ήδη, έξη μόλις μήνες πριν τις επόμενες αυτό-διοικητικές εκλογές, το σενάριο, παρά την κρίση, είναι έτοιμο για μία ακόμα επανάληψη.

 

Και, ενώ είναι άδηλες ακόμα οι προθέσεις της συγκυβέρνησης ΝΔ-Πασοκ, ο Σύριζα στοχεύει ήδη στον δημοψηφικό χαρακτήρα των εκλογών του ερχόμενου Μαΐου, σε αντίστοιχη αντιδιαστολή του «δημοψηφίσματος-στοίχημα» του ΓΑΠ το 2010 και άλλων αντίστοιχων διλλημάτων του παρελθόντος

 

Δεν θα το κρίνουμε ούτε ως δημότες, ούτε ως πολίτες. Το αφήνουμε σε εσάς.

Θα πούμε μόνο ότι περιμέναμε κάτι καλύτερο από την αριστερά. Κάτι σαν υπέρβαση των γνωστών δεδομένων τις κρίσιμες ώρες που ζούμε. Κάτι προοδευτικό, σαν μια ώθηση μπροστά. Ένα βήμα πάρα πέρα, στο καλύτερο μέλλον. Να το καλύτερο δημοψήφισμα.

 

Γνώμη μας.

 

 Οι Απέναντι